Αναφυλαξία στην ηπαρίνη και στα αντιισταμινικά
|
| Μπατζακάκης Δημήτριος |
| Ωτορινολαρυγγολόγος, Kαρπενήσι Ευρυτανίας |
|
| Τσενώλη Έλλη |
| Ωτορινολαρυγγολόγος, Έδεσσα. .(JavaScript must be enabled to view this email address) |
|
| Τσιρέβελου Παρασκευή |
| Ωτορινολαρυγγολόγος, Βόλος |
Ο αντιδράσεις υπερευαισθησίας κατά τη διάρκεια της θεραπείας με ηπαρίνη δεν είναι συνηθισμένες. Η παθογένεση αυτών των αντιδράσεων είναι κυρίως μη ανοσολογική ή ψευδοαλλεργική και σπανίως οφείλονται σε αλλεργία.
Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις αντιδράσεων που έχουν προκληθεί με τη μεσολάβηση IgE ανοσοσφαιρινών, ανο-σοαντιδράσεων Τύπου IV (με μεσολάβηση κυττάρων) ή με το συνδυασμό ανοσοαντιδράσεων Τύπου Ι και IV [1].
Μετά από χορήγηση ηπαρίνης έχουν περιγραφεί κνίδωση και αγγειοοίδημα, καθώς και αναφυλακτικό shock[2].
Οι αναφυλακτικές αντιδράσεις προς την ηπαρίνη είναι σπάνιες σήμερα, διότι έχει βελτιωθεί η καθαρότητα της.
Σε περίπτωση ασθενούς με συστηματική αναφυλακτική αντίδραση προς την ηπαρίνη, μπορεί να γίνει ταχεία αποευαισθητοποίηση με νατριούχο ηπαρίνη, αρχίζοντας με 5000 UI = 50 mg/ml, όπως περιγράφεται στον πιο κάτω Πίνακα 15 [3].
Πίνακας 15: Ταχεία αποευαισθητοποίηοη με νατριούχο ηπαρίνη
| 1η ημέρα | 50 UI (0,5 mg) υττοδορίως. Μετά από 40 λεπτά 250 UI (2,5 mg) υπο δορίως. Μετά από 40 λεπτά 500 UI (5 mg) υποδορίως. |
|---|---|
| 2η ημέρα | 500 UI (5 mg) υποδορίως. Μετά από 40 λεπτά 1500 UI (15 mg) υπο δορίως. Μετά από 40 λεπτά 3000 UI(30 mg) υποδορίως. |
| 3η ημέρα | 500 UI (5 mg) ενδοφλεβίως. Μετά από 40 λεπτά, 1500 UI (15 mg) εν- δοφλεβίως. Μετά από 40 λεπτά, 3000 UI (30 mg) ενδοφλεβίως. |
| 4η ημέρα | 5000 UI (50mg) ενδοφλεβίως |
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1. Y5000 UI (50 mg) ενδοφλεβίως.oung E.: Allergy to subcutaneous heparin. Contact Dermatitis, 19:152-3: 1988.
2. Bernstein I. L: Anaphylaxis to heparin sodium: report of a case with immunologic studies. JAMA 161: 1379-81: 1956.
3. Patriarca G. et al: Rush desensitization in heparin hypersensitivity: a case report. Allergy 49: 292-294: 1994.
Αναφυλαξία στα αντιισταμινικά
Σπανιότατα η συστηματική χορήγηση αντιισταμινικών μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις υπερευαισθησίας. Είναι γνωστό επίσης, ότι συχνότερα η τοπική εφαρμογή αντιισταμινικών μπορεί να προκαλέσει αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής.
Αναφέρεται ότι η λήψη διμενυδρινάτης από το στόμα σ' ένα παιδί 10 ετών προκάλεσε γενικευμένη κνίδωση και ήπιο αγγειοοίδημα του βλεφάρου 30 λεπτά μετά τη λήψη της [1]. Τα συμπτώματα υπεχώρησαν με τη λήψη αδρεναλίνης και κορτικοστεροειδών.
Ο Alonso και οι συν. (1995) αναφέρουν περίπτωση ασθενούς που έπαθε αναφυλακτικό shock μετά τη λήψη δισκίου διμενυδρινάτης (50 mg) για να προλάβει τη ναυτία των ταξιδιών. Οι ενδοεπιδερμικές δοκιμασίες (skin prick tests) με διμενυδρινάτη (5 mg/ml) υπήρξαν θετικές. Η ανίχνευση των ειδικών IgE με τη δοκιμασία RAST και τη δοκιμασία απελευθέρωσης ισταμίνης υπήρξε θετική, ενώ ανευρέθησαν αρνητικά αποτελέσματα σε μάρτυρες. Βεβαίως, η ανωτέρω περίπτωση αποτελεί εξαίρεση του κανόνα αναφυλακτικής αντίδρασης που προκλήθηκε με IgE μηχανισμό, από έναν ανταγωνιστή των Η, υποδοχέων.
Ο Lazaro και οι συν. αναφέρουν περίπτωση αναφυλαξίας στη ρανιτιδίνη (Zantac), που οφείλετο σε αντίδραση Τύπου Ι [3].
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1. Garcia Μ. C. et al: Acute urticaria caused by demenhydrinate. Allergy (Suppl.) (Abstr.): 50 (26) 214: 1995.
2. Alonso M. D. et al: Hypersensitivity to dimenhydrinate. Allergy (Suppl.) (Abstr.): 50 (26) 214-215: 1995.
3. Lazaro M. et al: Anaphylactic reaction to ranitidine. Allergy 48: 385-387: 1993.
Το παρόν άρθρο προστατεύεται από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αντιγραφή και χρήση του στο διαδίκτυο ή οποιοδήποτε άλλο έντυπο μέσο, εκτός και αν ζητηθεί έγγραφη άδεια από τον ιδιοκτήτη της παρούσας ιστοσελίδας.
