. Allergopedia

Αλλεργιογόνος Χλωρίδα της Γραμμένης Οξιάς:Οξιά η δασική ή  Ὀξύα ἡ ἀλσόφιλος  (Fagus sylvatica)©

Υπό των Δημητρίου Ν. Γκέλη,  Ευαγγέλου Γκόλα,  Άρη Παγκάλου,  Δημητρίου Ραχοβίτσα  και  Χρυσάνθης Καραπάντζου

Η Γραμμένη Οξιά βρίσκεται στα σύνορα των νομών Αιτωλοακαρνανίας. Φθιώτιδος και Ευρυτανίας και είναι η νοτιότερη περιοχή της Ευρώπης στην οποία φύεται ο Οξιά η αλσόφιλος
Φύλλα της Οξιάς της αλσοφίλου
Άνθος της Οξιάς της αλσοφίλου
Κορμός της Οξιάς της Αλσοφίλου
Φλοιός του κορμού της Οξιάς της Αλσοφίλου
Καρπός της Οξιάς της Αλσοφίλου
Κύπελο από ξύλο Οξιάς της Αλσοφίλου

Μια από τις εντυπωσιακότερες ορεινές περιοχές της Ελλάδος είναι τα Βαρδούσια όρη. Εκεί, στους πρόποδες αυτών των αγέρωχων βουνών της Ρούμελης, όπου  συνορεύουν ο νομός Ατωλοακαρνανίας, Φθιώτιδος και Ευρυτανίας,είναι ριζωμένο  ένα μικρό και  ειδυλλιακό  χωριό, η  Γραμμένη Οξιά, που στον αγώνα της εθνεγερσίας του 1821 ήταν φωλιά Αρματωλών και Κλεφτών. 

Η Γραμμένη Οξιά πήρε το όνομά της από το μεγαλοπρεπές δάσος με Οξιές, που την περιβάλλει. Το δάσος αυτό είναι το έσχατο δάσος Οξιάς,  που υπάρχει στη Βαλκανική χερσόνησο. Η Γραμμένη Οξιά είναι γενέτειρα του διεθνώς γνωστού καθηγητή Ωτορινολαρυγγολογίας, Σπύρου Παπασπύρου, ο οποίος ευγενικά μας παραχώρισε φωτογραφίες που αφορούν τις Οξιές του τόπου του και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη διάγνωση και θεραπεία των ΩΡΛ αλλεργικών παθήσεων.

Η Γραμμένη Οξιά είναι σημαντική για τους Ωτορινολαρυγγολόγους που μελετούν και ερευνούν τις αιτίες και τη θεραπεία των ΩΡΛ αλλεργικών παθήσεων, όπως η αλλεργική ρινίτιδα, αλλεργική ρινοκολπίτιδα, αλλεργική εκκριτική μέση ωτίτιδα και καθ΄υποτροπήν αλλεργική λαρυγγίτιδα, εξαιτίας της χλωρίδας της, που περιλαμβάνει και φυτά αλλεργιογόνου σημασίας.

Η Γραμμένη οξιά είναι ένας πολύτιμος επιστημονικός σταθμός μελέτης και έρευνας της πλούσιας  και ποικίλης φαρμακευτικής χλωρίδας της, διότι φιλοξενεί φυτά, που από την αρχαιότητα είναι γνωστά για τη χρήση τους στη θεραπευτική. 

Γενικώς, φυτά και δένδρα αλλεργιογονικής σημασίας είναι τα ανεμόφιλα, δηλαδή εκείνα τα φυτά που ο πολλαπλασιασμός τους επιτυγχάνεται με τη δυνατότητα της γύρης τους, να ταξιδεύει σε μεγάλες αποστάσεις με τη βοήθεια των ανέμων.

Η Οξιά είναι μεν δένδρο αλλεργιογονικής σημασίας, αλλά η αλλεργία στη γύρη της Οξιάς δεν είναι πολύ συνηθισμένη. Όμως είναι  διαδεδομένη η αλλεργία στους γυρεόκοκκους των θάμνων και δένδρων,  που ανήκουν στην οικογένεια των Φηγιδών, όπως η Δρυς και η Καστανιά και η Σημύδα ή Βετούλη, που ανήκει στην τάξη των Κυπελλοφόρων.

Η Οξιά, η Δρυς και η Καστανιά και η Σημύδα παρουσιάζουν διασταυρουμένη αλλεργιογονικότητα, δηλαδή οι γυρεόκοκκοι αυτών των δένδρων διαθέτουν κοινά αλλεργιογόνα. Συνεπώς όταν ένας ασθενής είναι ευαίσθητος στα αλλεργιογόνα της καστανιάς, συνήθως είναι ευαίσθητος και στα αλλεργιογόνα των γυρεοκόκκων της Οξιάς και της Δρυός [1].

Συνήθως οι αλλεργικές νόσοι (αλλεργική ρινίτιδα, αλλεργικό άσθμα) που οφείλονται στην έκθεση σε αλλεργιογόνα της Οξιάς,  προκαλούνται με τη μεσολάβηση IgE ανοσοσφαιρινών

Η αλλεργική αντιδραστικότητα ορισμένων ατόμων προς τη γύρη της Οξιάς οφείλεται κυρίως  στη διασταυρουμένη αλλεργιογονικότητα των αλλεργιογόνων της Οξιάς προς τα αλλεργιογόνα της Σημύδας και της Δρυός. Ο χαρακτηρισμός των αλλεργιογόνων των γυρεοκόκκων της Οξιάς και της Δρυός είναι απαραίτητη για τη διάγνωση και τη θεραπεία της αλλεργίας προς την Οξιά και την Δρυ [2].

Τα συμπτώματα από την έκθεση στις γύρης της οξιάς και των λοιπών συγγενών προς αυτήν φυτών είναι η αλλεργική ρινίτιδα, αλλεργική επιπεφυκίτιδα και το αλλεργικό άσθμα. Τα συμπτώματα αυτών των καταστάσεων γίνονται εμφανή και έντονα την εποχή της ανθοφορίας αυτών των φυτών.

Αλλεργία στη γύρη της οξιάς

Η  οξιά ανήκει στη συνομοταξία των αγγειοσπέρμων, την ομοταξία των δικοτυλήδονων, την τάξη των φηγωδών  ή κυπελοφόρων (Fagales), την οικογένεια των Φηγιδών (Fagaceae)  και στο γένος Φηγός  (Fagos) [3].

To γένος περιλαμβάνει περί τα 10 είδη, τα οποία είναι θάμνοι και δένδρα δασικά, φυλλοβόλα και αειθαλή.
Απαντάται στις εύκρατες ζώνες της γης και ως επί το πλείστον σε ορεινούς τόπους. Στην Ευρώπη είναι διαδεδομένη η Οξιά η αλσόφιλος ή δασική, ενώ στη Βόρεια Αμερική επικρατεί η Οξιά η Αμερικανική (Fagus Americana ή grandiophilus).
Στις νοτιοανατολικές περιοχές της Ευρώπης είναι διαδεδομένη η Οξιά η Ανατολική (Fagus oprientalis) [3].
H οξιά είναι ιθαγενές δένδρο της Ελλάδος. Το νοτιότερο σημείο όπου ενδημεί η οξιά είναι το χωριό Γραμμένη Οξιά, στα σύνορα Ευρυτανίας, Φθιώτιδος και Αιτωλοακαρνανίας.
Η οξιά είναι δένδρο μακρόβιο, του οποίου η ηλικία μπορεί να ξεπεράσει τα 200 χρόνια. Είναι δένδρο ευθυτενές, το οποίο μπορεί να φτάσει τα 30-40 μέτρα σε ύψος, ενώ ο κορμός της μπορεί να  έχει διάμετρο τα 10-15 μ. Ο φλοιός του δένδρου είναι λείος, θαμπός και λεπτός ανιχτόγκριζου χρώματος, ο οποίος όμως μπορεί να αλλοιωθεί από την εισβολή λειχήνων.
Το ξύλο της Οξιάς  είναι ευέργαστο και ασαπές, δηλαδή δεν σαπίζει και αυτό είναι καταγραμμένο και από  τον Θεόφραστο τον Ερέσιο  (371 π.Χ. – περ. 287/5 π.Χ.)  [Δοκεῖ δέ καί ἤ Όξύη πρός τό ὗδωρ άσαπής εἶναι καί δελτίων γίνεσθαι βρεχομένη» (Θεοφρ. Φ. Ί.-5,4,4)]. [3].

Μειονέκτημα του ξύλου της Οξιάς είναι ότι σκεβρώνει εύκολα (στρευλούται). Σπανίως χρησιμοποιείται στην οικοδομική. Από το ξύλο της οξιάς κατασκευάζονται ξύλινα κοχλιάρια (κουτάλια)  σέσουλες (αντλητήρια), γουδιά (ιγδία), ξυλόφτιαρα (ξυλόπτυα) και άλλα γεωργικής και οικιακής  χρήσεως εργαλεία και έπιπλα, πατώματα, στηρίγματα σιδηροδρομικών γραμμών, κλπ. Ο φλοιός της Οξιάς χρησιμοποιείται στη βυρσοδεψία.
Ως καυσόξυλο, το ξύλο της οξιάς είναι  σκληρότερο  από το  πεύκο και μαλακότερο από τη δρυ. Ανάβει εύκολα και  είναι υψηλής θερμιδικής απόδοσης.  Η καύση  του διαρκεί  λίγο περισσότερο από την καύση του ξύλου του πεύκου. Ως καυσόξυλο, η οξιά δεν σκάει και αυτό το καθιστά ασφαλές, όσο καίγεται [3].

Τα φύλλα της οξιάς έχουν μήκος 6-14 εκατοστόμετρα με  βελούδινη υφή και κατά την περίοδο της ανάπτυξής τους παίρνουν κιτρινοπράσινο χρώμα. Το  καλοκαίρι τα φύλλα και παίρνουν χρώμα κιτρινόφαιο και φαιό  το φθινόπωρο. Τα ξερά φύλλα της Οξιάς είναι κτηνοτροφικής αξίας. Τα φύλλα της Αμερικανικής Οξιάς είναι οδοντωτά, ενώ της Ευρωπαϊκής Οξιάς έχουν κυματοειδές χείλος [4].

Η Οξιά είναι φυτό μόνοικο, δηλαδή έχει άρρενα και θήλεα άνθη. Η Οξιά ανθίζει τον Απρίλιο - Μάιο, μαζί με το φύλλωμα της. Τα άρρενα άνθη έχουν μακρύ μίσχο και είναι ενωμένα σε σφαιρικούς ίουλους (χνοώδη άνθη), που είναι ανεμόφιλοι, δηλαδή μεταφέρονται σε μεγάλες αποστάσεις με τη βοήθεια του ανέμου  και παράγονται την άνοιξη, αμέσως μόλις βλαστήσουν τα φύλλα.

Τα θήλεα άνθη είναι μικρότερα σε αριθμό σχηματίζονται κατά ζεύγη, στη μασχάλη των φύλλων και προστατεύονται από ένα περίβλημα με 4 λοβούς, το οποίο εμφανίζει τριχωτά λέπια.
Η ανθοφορία της Οξιάς επεκτείνεται στο Βόρειο ημισφαίριο από τον Απρίλιο μέχρι το Μάιο. Οι Ευρωπαϊκές ποικιλίες της οξιάς παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες γυρεοκόκκων και μορφολογικά μοιάζουν με τους γυρεόκοκκους της δρυός [4].

Οι Οξιές καρποφορούν όταν φτάσουν 40 ετών και η μεγίστη παραγωγή τους φτάνει στο 60ό έτος. Οι καρποί της Οξιάς έχουν σχήμα πυραμίδας, μήκους 10-15mm. Oι σπόροι της Οξιάς παράγονται κάθε 2-8 χρόνια και είναι στίλβοντες, καστανού χρώματος,  περιέχονται μέσα σε κάψες με σκληρά, ξυλοποιημένα και μυτερά λέπια και είναι βρώσιμοι. Από τους καρπούς της Οξιάς λαμβάνεται βρώσιμο έλαιο (Γαλλικά: huile de faines) [3].

Οι σπόροι της Οξιάς είναι κατάλληλη ως ζωοτροφή, αλλά μπορούν να φρυγανιστούν και να φαγωθούν από τους ανθρώπους, ενώ  η σκόνη τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο του καφέ, Παρά το γεγονός ότι οι σπόροι της Οξιάς είναι βρώσιμοι, εν τούτοις έχουν πικρή γεύση, διότι περιέχουν μεγάλες ποσότητες τανίνης.

Περιγραφή των αλλεργιογόνων

Προς το παρόν δεν υπάρχουν χαρακτηρισμένα αλλεργιογόνα της Οξιάς

Διασταυρουμένη αλλεργιογονικότητα της οξιάς με άλλα δένδρα

Υψηλή διασταυρουμένη αλλεργιογονικότητα  συχνά υπάρχει μεταξύ διαφορετικών ειδών φυτών της ίδιας οικογένειας. Υπάρχει υψηλού βαθμού διασταυρούμενη αλλεργιογονικότητα μεταξύ των φυτών και δένδρων της οικογένειας των Φηγιδών (Fagaceae), δηλαδή της δρυός και της καστανιάς [5].

Και εκτεταμένη  διασταυρούμενη αντιδραστικότητα  μέσα στα φυτά του ίδιου γένους της Φηγός (Fagus) [6]

Υπάρχει μια ισχυρή διασταυρούμενη αλλεργιογονικότητα μεταξύ των γυρεοκόκκων της δρυός και των δένδρων και φυτών που ανήκουν στην οικογένεια της  σημύδας (Betulaceae) [7].

Έχει βρεθεί ότι υπάρχει μερική  ταυτότητα μεταξύ των μειζόνων αλλεργιογόνων της σημύδας [Bet  v 1], της οξιάς, φουντουκιάς, δρυός [Que a 1] και του άλνου (σκλήθρα) [Αln g 1] [8].

Κλινική εμπειρία αλλεργιογονικότητας της Οξιάς

Σε μια Γερμανική έρευνα, που έγινε στη Γερμανία το 1987, σε ασθενείς με εποχιακή αλλεργική ρινίτιδα και στην οποία χρησιμοποιήθηκε η  εργαστηριακή δοκιμασία  RAST βρέθηκε ότι, τα σημαντικότερα αλλεργιογόνα που προκαλούσαν τα συμπτώματα της εποχιακής αλλεργικής ρινίτιδας ήταν της σημίδας, οξιάς, κλήθρας, μυρτιάς και δρυός [9]. Παρά τούτο η αλλεργία στην οξιά δεν ήταν αυτή που έπαιζε το σημαντικότερο ρόλο στην πρόκληση των συμπτωμάτων.

‘Εχει περιγραφεί επίσης η πρόκληση αλλεργικών συμπτωμάτων από την εισπνοή  από την έκθεση σε σκόνη ξύλου οξιάς σε εργαζομένους σε εργαστήρια επεξεργασίας ξύλου [10].

Επίσης, έχει περιγραφεί ότι η έκθεση στη σκόνη ξύλου οξιάς μπορεί να προκαλέσει πονόλαιμο (φαρυγγίτιδα, ρινοφαρυγγίτιδα) και βρογχική υπεραντιδραστικότητα [10].

Σε Ελληνική έρευνα που έχει γίνει στην Κόρινθο σε 100 ασθενείς τα τελευταία 5 χρόνια με εποχιακή αλλεργική ρινίτιδα,  μόνο το 5% έδειξε με τις  ενδοεπιδερμικές δοκιμασίες νυγμού ότι είχε ευαισθησία στην Οξιά. Η ευαισθησία αυτή αποδίδεται στη ευαισθητοποίηση των ασθενών στα αλλεργιογόνα της οξιάς, τα οποία μεταφέρονται  με τους βόρειους ανέμους από τα βουνά της κεντρικής Ελλάδος προς την Κορινθία.

Τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας και του αλλεργικού άσθματος μπορούν να ανακουφιστούν προσωρινά, μέχρις ότου λήξει η ανθοφορία των αλλεργιογόνων φυτών και δένδρων, χορηγώντας κατάλληλα αντιαλλεργικά φάρμακα (αντιισταμινικά, τοπικά ή συστηματικά, εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή, ρινοπλύσεις με υπέρτονο διάλυμα φυσιολογικού ορού [Οsmoclean hypertonic nasal spray]  και να θεραπευτούν ριζικά με τη βοήθεια της υπογλώσσιας ανοσοθεραπείας, απευαισθητοποίησης, δηλαδή, προκαλώντας απευαισθητοποίηση των ασθενών με  τη χορήγηση υπογλωσσίων σταγόνων, που περιέχουν τα αλλεργιογόνα, προς τα οποία είναι ευαίσθητος ο ασθενής. [11].
Η δοσολογία των σταγόνων αυξάνει σταδιακά μέχρις ότου ο ασθενής δεχτεί τη μεγίστη δόση, οπόταν συνεχίζει με αυτή τη δοσολογία για τρία χρόνια.

Λόγω του εξαιρετικού προφίλ ασφαλείας, της εύκολης και ασφαλούς χορήγησης και του λογικού κόστους της, η υπογλώσσια ανοσοθεραπεία είναι η προτιμώμενη μέθοδος απευαισθητοποίησης των ασθενών με αλλεργική ρινίτιδα και αλλεργικό άσθμα [12].

Η χρησιμοποίηση των αλλεργιογόνων εκχυλισμάτων  γυρεοκόκκων  ΑLLERGOVAC SUBLINGUALE, ύπό μορφή υπογλωσσίων σταγόνων στους παραπάνω ασθενείς συνέβαλε να εξαφανιστούν τελείως τα αλλεργικά τους συμπτώματα, μέσα σε τρία χρόνια που διήρκεσε η απευαισθητοποίησή τους.

 

Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος, Οδοντίατρος,      Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Δαμασκηνού 46, Κόρινθος 20131, Τηλ.2741026631 pharmage@otenet.gr http://www.gelis.gr www.pharmagel,gr http://www.d3gkelin.gr www.vitaminB12.gr

 

Ευάγγελος Γκόλας

Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος     με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην:               Αεροβιολογία, ΩΡΛ Αλλεργία      Περβαλλοντική και Προληπτική Ιατρική. Καλιλαφα1Α,           Ιωάννινα 45332,

Τηλ. 2651049006

vgolas@otenet.gr http://www.egolas.gr

Άρης Πάγκαλος

Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος    

με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην αεροβιολογία, Περβαλλοντική και Προληπτική Ιατρική, ΩΡΛ Αλλεργία.

Ηρώων Πολυτεχνείου 8, Άγιος Νικόλαος 72100, Λασιθίου, Κρήτης

Τηλ.2841089100 pagkalos.orl@gmail.com

Δρ Χρυσάνθη Καραπάντζου,  

Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος Διδάκτωρ Ιατρικής Πανεπιστημίου  Göttingen Γερμανίας, νε ιδιαίτερο ενδιαφέρον την ΩΡΛ Αλλεργία                    Γ. Ζερβού 19 (3ος Όροφος),                 ΔΡΑΜΑ, Τ.Κ. 661 00.   Τηλ.: 25210 57557,      Fax: 25210 57558.     Κιν.: 6937377549 http://www.karapantzos.gr

Δρ Δημήτριος Ραχωβίτσας,

    Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,           Επιμελητής Β', ΩΡΛ Κλινικής              ΑΧΕΠΑ - Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης Τηλ.6947830284

Βιβλιογραφική Τεκμηρίωση

1.Egger C, Focke M, Bircher AJ, Scherer K, Mothes-Luksch N, Horak F, Valenta R. The allergen profile of beech and oak pollen. Clin Exp Allergy. 2008 Oct;38(10):1688-96. doi: 10.1111/j.1365-2222.2008.03092.x. Epub 2008 Aug 25.
2.Dolecek C, Vrtala S, Laffer S, Steinberger P, Kraft D, Scheiner O, Valenta R. Molecular characterization of Phl p II, a major timothy grass (Phleum pratense) pollen allergen. FEBS Lett. 1993 Dec 13;335(3):299-304.
3.Γενναδίου Π.Γ.: Λεξικόν Φυτολογικόν, 1914.  Εκδόσεις Δαμιανός
4.Weber RW. American beech. Ann Allergy Asthma Immunol 2004;92(5):A-6.
5.Yman L. Botanical relations and immunological cross-reactions in pollen allergy. 2nd ed. Pharmacia Diagnostics AB. Uppsala. Sweden. 1982: ISBN 91-970475-09.
6.Eriksson NE, Wihl JA, Arrendal H, Strandhede SO. Tree pollen allergy. III. Cross reactions based on results from skin prick tests and the RAST in hay fever patients. A multi-centre study. Allergy 1987;42(3):205-14.
7, Weber RW. Cross-reactivity of plant and animal allergens. Clin Rev Allergy Immunol 2001;21(2-3):153-202.
8. Jung K, Schlenvoigt G, Jäger L. Allergologic-immunochemical study of tree and bush pollen. III--Cross reactions of human IgE antibodies with various tree pollen allergens. [German] Allerg Immunol (Leipz) 1987;33(4):223-30.

9. Jung K, Schlenvoigt G, Jäger L. [Allergologic-immunochemical study of tree and bush pollen. II--Study of the sensitization spectrum of patients with seasonal rhinitis in the spring]. Allerg Immunol (Leipz). 1987;33(4):215-21.

10.Bohadana AB, Massin N, Wild P, Toamain JP, Engel S, Goutet P. Symptoms, airway responsiveness, and exposure to dust in beech and oak wood workers. Occup Environ Med. 2000 Apr;57(4):268-73.

11.Pascal Demoly, Giovanni Passalacqua, Oliver Pfaar, Joaquin Sastre, Ulrich Wahn. Management of the polyallergic patient with allergy immunotherapy: a practice-based approach. Allergy Asthma Clin Immunol. 2016; 12: 2. Published online 2016 Jan 11. doi: 10.1186/s13223-015-0109-6
12.Mary S. Morris, Amanda Lowery, Demetrios S. Theodoropoulos, R. Daniel Duquette, David L. Morris. Quality of Life Improvement with Sublingual Immunotherapy: A Prospective Study of Efficacy. J Allergy (Cairo) 2012; 2012: 253879. Published online 2012 Jan 30. doi: 10.1155/2012/253879

Οξιές στη γραμμένη Οξιά .Φωτό: Καθηγητής Σπύρος Παπασπύρου

 

 

 

 

 

 

 

Το παρόν άρθρο προστατεύεται από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αντιγραφή και χρήση του στο διαδίκτυο ή οποιοδήποτε άλλο έντυπο μέσο, εκτός και αν ζητηθεί έγγραφη άδεια από τον ιδιοκτήτη της παρούσας ιστοσελίδας.