. Allergopedia

Αναφυλαξία στην ηπαρίνη και στα αντιισταμινικά

Μπατζακάκης Δημήτριος
Ωτορινολαρυγγολόγος, Kαρπενήσι Ευρυτανίας
Τσενώλη Έλλη
Ωτορινολαρυγγολόγος, Έδεσσα. .(JavaScript must be enabled to view this email address)
Τσιρέβελου Παρασκευή
Ωτορινολαρυγγολόγος, Βόλος

Ο αντιδράσεις  υπερευαισθησίας κατά τη διάρ­κεια της θεραπείας με ηπαρίνη δεν είναι συνηθι­σμένες. Η παθογένεση αυτών των αντιδράσεων είναι κυρίως μη ανοσολογική ή ψευδοαλλεργική και σπα­νίως οφείλονται σε αλλεργία.

 

Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις αντιδράσεων που έχουν προκληθεί με τη μεσολάβηση IgE ανοσοσφαιρινών, ανο-σοαντιδράσεων Τύπου IV (με μεσολάβηση κυττάρων) ή με το συνδυασμό ανοσοαντιδράσεων Τύπου Ι και IV [1].

 

Μετά από χορήγηση ηπαρίνης έχουν περιγραφεί κνίδω­ση και αγγειοοίδημα, καθώς και αναφυλακτικό shock[2].

Οι αναφυλακτικές αντιδράσεις προς την ηπαρίνη εί­ναι σπάνιες σήμερα, διότι έχει βελτιωθεί η καθαρότητα της.

 

Σε περίπτωση ασθενούς με συστηματική αναφυλακτική αντίδραση προς την ηπαρίνη, μπορεί να γίνει ταχεία αποευαισθητοποίηση με νατριούχο ηπαρίνη, αρχίζοντας με 5000 UI = 50 mg/ml, όπως περιγράφεται στον πιο κάτω Πίνακα 15 [3].

 

Πίνακας 15: Ταχεία αποευαισθητοποίηοη με νατριούχο ηπαρίνη

1η ημέρα 50 UI (0,5 mg) υττοδορίως. Μετά από 40 λεπτά 250 UI (2,5 mg) υπο δορίως. Μετά από 40 λεπτά 500 UI (5 mg) υποδορίως.
2η ημέρα 500 UI (5 mg) υποδορίως. Μετά από 40 λεπτά 1500 UI (15 mg) υπο δορίως. Μετά από 40 λεπτά 3000 UI(30 mg) υποδορίως.
3η ημέρα 500 UI (5 mg) ενδοφλεβίως. Μετά από 40 λεπτά, 1500 UI (15 mg) εν- δοφλεβίως. Μετά από 40 λεπτά, 3000 UI (30 mg) ενδοφλεβίως.
4η ημέρα 5000 UI (50mg) ενδοφλεβίως 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1. Y5000 UI (50 mg) ενδοφλεβίως.oung E.: Allergy to subcutaneous heparin. Contact Dermatitis, 19:152-3: 1988.

2. Bernstein I. L: Anaphylaxis to heparin sodium: report of a case with immunologic studies. JAMA 161: 1379-81: 1956.

3.  Patriarca G. et al: Rush desensitization in heparin hypersensitivity: a case report. Allergy 49: 292-294: 1994.

 

Αναφυλαξία στα αντιισταμινικά

Σπανιότατα η συστηματική χορήγηση αντιισταμινικών μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις υπερευαι­σθησίας. Είναι γνωστό επίσης, ότι συχνότερα η τοπική εφαρμογή αντιισταμινικών μπορεί να προκαλέσει αλλερ­γική δερματίτιδα εξ επαφής.

 

Αναφέρεται ότι η λήψη διμενυδρινάτης από το στόμα σ' ένα παιδί 10 ετών προκάλεσε γενικευμένη κνίδωση και ήπιο αγγειοοίδημα του βλεφάρου 30 λεπτά μετά τη λήψη της [1]. Τα συμπτώματα υπεχώρησαν με τη λήψη αδρεναλίνης και κορτικοστεροειδών.

 

Ο Alonso και οι συν. (1995) αναφέρουν περίπτωση ασθενούς που έπαθε αναφυλακτικό shock μετά τη λήψη δισκίου διμενυδρινάτης (50 mg) για να προλάβει τη ναυτία των ταξιδιών. Οι ενδοεπιδερμικές δοκιμασίες (skin prick tests) με διμενυδρινάτη (5 mg/ml) υπήρξαν θετι­κές. Η ανίχνευση των ειδικών IgE με τη δοκιμασία RAST και τη δοκιμασία απελευθέρωσης ισταμίνης υπήρξε θετική, ενώ ανευρέθησαν αρνητικά αποτελέσματα σε μάρτυρες. Βεβαίως, η ανωτέρω περίπτωση αποτελεί εξαί­ρεση του κανόνα αναφυλακτικής αντίδρασης που προ­κλήθηκε με IgE μηχανισμό, από έναν ανταγωνιστή των Η, υποδοχέων.

Ο Lazaro και οι συν. αναφέρουν περίπτωση αναφυλα­ξίας στη ρανιτιδίνη (Zantac), που οφείλετο σε αντίδρα­ση Τύπου Ι [3].

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1. Garcia Μ. C. et al: Acute urticaria caused by demenhydrinate. Allergy (Suppl.) (Abstr.): 50 (26) 214: 1995.

2. Alonso M. D. et al: Hypersensitivity to dimenhydrinate. Allergy (Suppl.) (Abstr.): 50 (26) 214-215: 1995.

3. Lazaro M. et al: Anaphylactic reaction to ranitidine. Allergy 48: 385-387: 1993.

Το παρόν άρθρο προστατεύεται από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αντιγραφή και χρήση του στο διαδίκτυο ή οποιοδήποτε άλλο έντυπο μέσο, εκτός και αν ζητηθεί έγγραφη άδεια από τον ιδιοκτήτη της παρούσας ιστοσελίδας.